Ecologische waarde

About Alison

Ecologische waarde

DE PROVINCIALE MINA-RAAD ANTWERPEN omschrijft het gebied als volgt : ..."Uit eerdere bestuurlijke beslissingen op Vlaams niveau blijkt de waardevolle omgeving van Hondapark (... We raden aan dit advies eens na te lezen)

Hondapark grenst in het noorden aan het Habitatrichtlijngebied ‘Bovenloop van de Grote Nete met Zammelsbroek, Langdonken en Goor’, hier grotendeels in het natuurgebied Scheps.
Hondapark grenst in het zuiden aan het landinrichtingsproject Grote-Netegebied met de Gerheserheide op Limburgs grondgebied, dat geselecteerd werd als GEN-gebied (Grote Eenheid Natuur) binnen het Vlaams Ecologisch Netwerk."

De Grote Heide

Een trouwe partner-werkgroep van Red de Rust is de Natuur- en Recreatiewerkgroep "Grote Heide" (klik op bovenstaande titel voor hun website/blog).
Vreemd genoeg stelt gemeente Balen aangaande dit landschap dat er een nieuwe naam gekozen dient te worden, aangezien "de naam Grote Heide niet meer strookt met de invulling van het terrein". Geschiedkundig bekeken speelt de Grote Heide een veel te grote rol voor Olmen om deze naam zomaar te schrappen. Historisch gezien is Olmen steeds erg nauw met de Grote Heide verbonden geweest: Olmen ontstond aan de rand van de Grote Heide, die zich over een groot gedeelte van Noord-Limburg uitstrekte.
Op oude landkaarten kreeg deze regio reeds de naam Grande Bruyère of Grote Heide mee: de Franse geograaf Nicolas Le Fer legde dit gebied rond 1700 op kaart vast. Dorpen die aan de rand van de heide lagen, waren Olmen, Balen, Lommel, Eksel, Hechtel, Helchteren, Houthalen, Koersel en Heppen. Leopoldsburg bestond toen nog niet. Als men vanuit Olmen richting Hechtel ging, was die heide zo'n twintig kilometer breed.

Aan de Nete en haar bijriviertjes (de Asbeek, de Heiloop, de Overheidsloop, de Luikse Beek, de Hanske Selsloop,...) vonden boeren een geschikte plek voor het aanleggen van hun akkers en weiden.

De boerderijen werden halfhoog tussen de beken en de heibergen die in het centrum van Olmen lagen. Rond Olmen liep een weg die deze boerderijen verbond. Hier en daar verdichtten de boerderijen zich en ontstonden gehuchten zoals Hamsehoeven, Germeer, Gerheide, Gervoort, Heivoort, Stotert, Bukenberg, Straal en Zandvliet.

Hierin ligt één van onze laatste aaneengesloten moerasgebieden: Natuurreservaat Scheps in Olmen-Balen... Een landschap waarin u wegdroomt, eender welke route u door dit uitzonderlijk biotoop volgt: Enkel een ontbrekende kudde zwarte stieren en het gegeven dat de paarden hier bruin zijn, scheiden je droom van de echte Camargue, het moerassige regionaal park in Zuid-Frankrijk...
Tot voor kort was dit gebied voor de doorsnee wandelaar zonder gids minder toegankelijk vanwege de vele grachten, de sterke waterniveauschommelingen en de drassige partijen moerasgrond.
Het Agentschap voor Natuur en Bos opende echter, in samenwerking met V.V.V. Balen, verschillende bewegwijzerde wandelpaden in Scheps.

De Gerheserheide was een sterk verboste heide die door Natuurpunt onlangs werd opengekapt om de heide terug een kans te geven. Natuurpunt zetten nu grote grazers in om verbossing tegen te gaan. Zij grazen de vegetatie af, zodat je een gevarieerd, halfopen landschap krijgt, met heide, bosjes en overgangszones.
Voor extensieve begrazing ontstaan allerlei variaties in de plantengroei die een gunstige invloed hebben op de soortenrijkdom van fauna en flora. Mogelijk komt in dit heidegebied zo de mysterieuze nachtzwaluw weer tot broeden! Door het gebied loopt een wandelpad van 1 km (Foto : Natuurpunt)
De aanwezigheid van deze beschermde diersoorten moet geenszins betekenen dat de mens minder aan dit landschap zou hebben: Provincie Limburg benut Gerheserheide voor duurzame houtwinning

Wie door de Gerheserbossen wandelt, ziet vooral zandgronden en met dennenbossen begroeide duinen. Maar wie goed kijkt, ontdekt ook oude restanten van heide en ven. Deze waardevolle plekjes, die met elkaar verbonden worden door lichtrijke dreven, zorgen dat zeldzame dieren als de boskrekel en nachtzwaluw zich hier toch thuis voelen. Het verre verleden van dit naaldwoud – tot 10.000 jaar terug! – maakt dit domein extra bijzonder.

Hierin ligt ook "Den tus" ,verkozen tot één van de 20 mooiste plekjes in de Lage Kempen. Dit uit meer dan 140 mooie landschappen die door bewoners, bezoekers en verenigingen werden ingestuurd.
Het project "Landschapssterren" werd opgestart in 2006 door het Regionaal Landschap Lage Kempen, met steun van het Europees Fonds voor Regionale Ontwikkeling en de Provincie Limburg. Met dit project wil men het waardevolle landschap beter bekend maken bij het grote publiek. (bron : www.landschapssterren.be & brochure)
De "Sterrenplekjes" kregen 1-, 2- of 3-sterren, net zoals de Michelinsterren.

"Den tus" bleef steken op één ster, een maximale score aangezien "stilte" één van de criteria was : "Het hoeft niet muisstil te zijn: natuurlijke geluiden (wind, vogels…) dragen bij aan de ervaring van rust en stilte. Hoe minder storende geluiden (bijv. snelweg, vliegtuigen…) hoe hoger de score". Dit duidt ééns te meer het waardevol landschappelijk en ecologisch karakter aan van het gebied waarin het HondaPark als storende factor optreedt.

Tot in de 19e eeuw was dit gebied een uitgestrekt heidelandschap, met hier en daar vennen erin. De mensen waren hier vroeger erg afhankelijk van de heide: hun schapen en koeien konden er grazen, en ze gebruikten heideplaggen om in de stal uit te spreiden. Deze plaggen, vermengd met dierenmest, gaven net genoeg bemesting voor de akkers rond de huizen. Later werd veel van de heide omgevormd tot landbouwgrond, militair kamp of naaldbos voor de steenkoolmijnen. Den Tus is één van de vennen die je in dit gebied vindt. Een ven is een volledig natuurlijke waterplas, met vrij zuur regenwater. Daardoor komen er op en rond het ven heel bijzondere plantensoorten voor die net houden van die hoge zuurtegraad. Zo’n ven loopt nooit leeg hoewel de grond erg zanderig is. Je kan een ven vergelijken met een bad: de kuip is in zogenaamd ‘ijzeroer’, een ondoordringbare harde laag van ijzerzandsteen. Maar als je er een stuk uitgraaft ‘de stop eruit trekt, zeg maar’, dan loopt het bad/ven leeg. "Den tus" is dus zeer kwetsbaar !